رهایی

من اگر نباشم باز هم درخت ها سایه خواهند داشت

باز هم درها روی پاشنه شان می چرخند

باز هم تو لبخند می زنی ؛

و هیچ سنگ فرشی نخواهد گفت :

" امروز یک جفت پای مهربان از عابرانم کم است . . . "

من اگر نباشم

باز هم زمان می گذرد

باز هم باران بر ناودانی صدا خواهد خورد

باز هم چای داغ و رخوت ِ یک بعدازظهر ِ پاییزی لذت بخش است ؛

و هیچ سایه ای نخواهد گفت :

" امروز سرگردان ِ کسی هستم که دیروز سایه اش بودم . . . "

من اگر نباشم باز هم بوسه ها شیرینند

اشک ها شور و سکوت ِ میان ِ عشق بازی ها سرشار

از واژه های سربریده ی بی آوا ؛

و هیچ کس نخواهد گفت :

" از امروز دیگر جهان به پایم لق می زند . . . "